21 lipca 1946 r. na stacji Wrocław-Brochów pojawił pociąg ze specjalnym ładunkiem: ze Lwowa przywieziono w nim część zbiorów Biblioteki Ossolineum oraz ogromne płótno „Panoramy Racławickiej” (1800 m² powierzchni). 

Zapoczątkowano w ten sposób działalność dzisiejszego Zakładu Narodowego im. Ossolińskich.. „Jeszcze w czasie wojny, w 1944 roku, ewakuowano ze Lwowa cenny fragment zbiorów – łącznie około 11000 starych druków, rysunków, dyplomów i rękopisów (m.in. rękopis „Pana Tadeusza”). Zbiory te, ukryte na Dolnym Śląsku w okolicach Złotoryi, trafiły do Wrocławia w 1947 roku. W latach 1946-1947 część lwowskiej kolekcji została przekazana do Wrocławia jako 'dar narodu ukraińskiego dla narodu polskiego'. Ze Lwowa przysłano wówczas 217450 woluminów, w tym 7068 rękopisów i 41505 woluminów starych druków”[1]. Według szacunków do Wrocławia zostało przywiezionych ok. 30% lwowskich zbiorów.

Nie mniej interesujące były losy „Panoramy Racławickiej”, która udostępniona dla zwiedzających została dopiero w 1985 r. „- To prawda, że był na nią zapis cenzury - potwierdził Janusz Owczarek, który w latach 80. był wojewodą wrocławskim. - W Komitecie Centralnym PZPR Panorama miała wielu przeciwników. Obawiali się, że jej udostępnienie zwiedzającym rozdrażni Związek Radziecki. Nie chcieli się narażać”[2].