Wrocławską Wystawę Werkbundu WUWA pod hasłem „Wohnung und Werkraumaustellung” (Wystawa mieszkania i miejsce pracy) otwarto 15 czerwca 1929 r. Wystawa składała się z dwóch części: wzorcowego osiedla zlokalizowanego przy dzisiejszych ulicach Wróblewskiego, Kopernika, Dembowskiego i Zielonego Dębu oraz przestrzeni wystawienniczej na obszarze Hali Stulecia, a także w Pawilonie Czterech Kopuł i w Hali Targów. Przedsięwzięcie zostało zorganizowane przez śląski oddział Deutsche Werkbundu na wrocławskim osiedlu Dąbie w pobliżu Parku Szczytnickiego.

„Ekspozycje informowały m.in. o procesie projektowania, nowych materiałach i kolorystyce, urządzeniach technicznych, urządzaniu wnętrz czy przedmiotach użytkowych. Zaprezentowano gotowe prototypowe wnętrza biurowe, miejsca pracy dla architekta, inżyniera, lekarza i prawnika, a także wzorcowe wnętrza mieszkalne. Pokazano mieszkanie i osiedle w rozwoju historycznym oraz na tle osiągnięć w różnych krajach świata. Duży fragment wrocławskiej ekspozycji stanowiły wyroby niemieckiego rzemiosła oraz wzorcowe warsztaty pracy rzemieślników: tkacza, grawera szkła, tapicera, krawca, fryzjera, fotografa, malarza, stolarza i innych”[1].

Termin zamknięcia wystawy zaplanowano na 15 września, ale ze względu na ogromne zainteresowanie przesunięto czas zwiedzania do końca września 1929 r. Wzorcowe osiedle można było zwiedzać przez trzy i pół miesiąca.

Wiecej informacji pod tym linkiem.