Biogram

Andrzej Falkiewicz (1929-2010) – urodzony w Poznaniu krytyk literacki, redaktor, pisarz, filozof, eseista. Na Uniwersytecie Poznańskim ukończył matematykę i ekonomię, ale zawodowo pełnił funkcję kierownika literackiego w wielu polskich teatrach – we Wrocławiu w latach 1968-84 z przerwami we Współczesnym, natomiast w latach 1989-95 w Teatrze Polskim. Dzięki jego staraniom na rodzime sceny wprowadzono m.in. Jeana Geneta. Jako redaktor opracowywał m.in. wydania dramatów Witolda Gombrowicza, któremu w 1981 r. poświęcił publikację „Polski kosmos. 10 esejów o Gombrowiczu” (uznaje się ją za pierwszą polską książkę o autorze „Trans-Atlantyku”).

„Uważam, że krytyka jest pisarstwem, przeznaczonym może dla węższego kręgu, ale to jest ten sam pisarski fach. I proszę zwrócić uwagę, że wielcy krytycy to wcale nie są ci, którzy się nie mylili. Mylili się często i tragicznie, ale pozostaje to, co napisali, a nie ich typy i wybory. Krytyk ma takie samo prawo do przemyśleń i takie samo prawo do sądów i pomyłek, jak poeta czy prozaik. A umieszczając własną twórczość na marginesie dzieł pisarzy, nierzadko staje się intrygantem w świecie myśli i struktur kulturowych”[1] – pisał Falkiewicz.

„Jego literackie zainteresowania oscylowały wokół pisarzy trudnych, nie mieszczących się w literackich kanonach, często w ogóle mało znanych. Poświęcił wybitne teksty poezji Tymoteusza Karpowicza, prozie Leopolda Buczkowskiego i pisaniu Edwarda Stachury, odkrył literacką twórczość Mieczysława Piotrowskiego”[2].

Zmarł w Puszczykowie. Był mężem poetki Krystyny Miłobędzkiej.

Twórczość

Dokładną bibliografię autora można przeczytać pod tym linkiem.