Biogram

Bartholomäus Fichtenberger (ok. 1530-1592), malarz, od 1561 mistrz malarski. Pracował we Wrocławiu w latach 1561-1592. Wykonał złocenia ambony w kościele św. Marii Magdaleny (1580) oraz malowidła skrzydeł ołtarza głównego katedry wrocławskiej, na których po wewnętrznej stronie znalazły się portrety ojców Kościoła (św. Grzegorza, Ambrożego, Hieronima i Augustyna), a od strony zewnętrznej możemy zobaczyć osiem scen z żywota św. Jana Chrzciciela. Ołtarz, odwołujący się do tradycji gotyckiego ołtarza szafowego, ufundowany został przez biskupa Jerina uwiecznionego przez Fichtenbergera w scenie kazania św. Jana. Wymowa dzieła podkreśla prawomocność nauki Kościoła.

Jest to jedyne znane dzieło malarskie Fichtenbergera. Reprezentuje ono klasycyzujący nurt manieryzmu, gdzie „scenom o ściszonym dramatyzmie akcji – przejrzystym, bo wprowadzającym na pierwszy plan tylko parę postaci – towarzyszy zastygłe w bezruchu tło: rozległy pejzaż lub wielkie i puste wnętrze. Uczestniczą w nich smukli ludzie o niewielkich głowach, o umiarkowanych konwencjonalnych ruchach i pozbawionych wyrazu twarzach. Kształty, budowane twardym konturem, mają krystaliczną ostrość i wyrazistość; taką samą na pierwszym planie i w odległym tle, nie naruszoną przez zimne i dysonansowe zestawienia barw”. [1]

[1] Zob.: „Sztuka Wrocławia”, pod red. T. Broniewskiego i M. Zlata, Wrocław 1967.

Bibliografia:

„Encyklopedia Wrocławia”, pod red. J. Harasimowicza, Wrocław 2000.

„Sztuka Wrocławia”, pod red. T. Broniewskiego i M. Zlata, Wrocław 1967.

Wieczorek H., „Srebrny ołtarz w katedrze ściągał do Wrocławia nawet koronowane głowy”, [online] , [dostęp: 24.09.2018].

Oprac. Barbara Matczak