/
Gerhart Hauptmann (1862-1946)

wróć

Biogram

Gerhart Hauptmann (1862-1946) – urodzony 15 listopada 1862 w Szczawnie Zdroju niemiecki pisarz i dramaturg, przedstawiciel nurtu naturalistycznego oraz młodszy brat Carla Hauptmanna. Uczęszczał do gimnazjum we Wrocławiu i mieszkał m.in. w pensjonacie dla uczniów, a potem w pensji duchownego Gaudy. W 1878 był konfirmowany i podjął pierwsze próby twórcze. Przez krótki czas uczęszczał do klasy rzeźbiarskiej w Królewskiej Szkole Sztuki i Przemysłu Artystycznego.[1] Oprócz tego studiował też później na uniwersytecie w Jenie.

W 1885 ożenił się z Marie Thienemann w Radebeul. Dzięki temu małżeństwu bardzo poprawiła się jego sytuacja materialna, co pozwoliło mu na liczne podróże, studia i ułatwiło oddanie się pracy twórczej. Odwiedził m.in. Włochy, Szwajcarię, Hiszpanię i Niemcy. W 1891 małżeństwo zamieszkało (choć nie na długo) wraz z Carlem w kupionym przez nich wspólnie domu w Szklarskiej Porębie. W 1893 spotkał skrzypaczkę Margaretę Marschalk, która została jego kochanką. Po wielu perypetiach, Hauptmann dostał od żony rozwód w 1904 i wziął ślub z ówczesną ukochaną, z którą zdążył już spłodzić dziecko. Z pierwszego małżeństwa miał trzech synów, z drugiego dwóch, a jeden z nich zmarł wcześnie.[2]

W 1889 odbyła się premiera jego pierwszej sztuki "Przed wschodem słońca". Jego najgłośniejszym dziełem są jednak Tkacze z 1898. Oprócz tego był twórcą takich pozycji, jak m.in. „Dróżnik Thiel”, „Grecka wiosna”, „Szczury”, „A Pippa tańczy!”, czy „Księga namiętności”. Ukazała się również autobiografia artysty, pt. „Przygoda mojej młodości”, z której egzemplarzem został – wedle własnego życzenia – pochowany.

W 1905 otrzymał Doktorat Honoris Causa Uniwersytetu w Oksfordzie. Hauptmann był też laureatem wielu nagród, jak np. Nagroda literacka im. Franza Grillparzera za „Hanneles Himmelfahrt”, czy Order Maksymiliana, ale najważniejszą z nich była literacka Nagroda Nobla, którą przyznano mu w 1912 roku.

Zmarł 6 czerwca 1946 w Jagniątkowie. Tam też znajduje się Muzeum Miejskie poświęcone nobliście. Później przewieziono jego zwłoki i pochowano na bałtyckiej wyspie Hiddensee, gdzie znajdowała się jego letnia rezydencja.

Źródła papierowe:

"Encyklopedia Wrocławia", red. nauk. J. Harasimowicz, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 2006, s. 270.

"Gerhart Hauptmann i śląscy nobliści", red. S. Tryc i J. I. Zaprucka, Muzeum Miejskie „Dom Gerharta Hauptmanna” w Jeleniej Górze, Jelenia Góra 2013.

Źródła internetowe:

https://tekstografia.wordpress.com/

http://jbc.jelenia-gora.pl/Content/13599/hauptmann_g.html

http://www.muzeum-dgh.pl/pl/content/biografia

https://www.ksiaz.eu/64/Warto_wiedziec/Gerhart_Hauptmann_Szczawienski_Noblista/

http://lubimyczytac.pl/autor/17653/gerhart-hauptmann

https://www.biblionetka.pl/author.aspx?id=3641

https://www.dw.com/pl/gerhart-hauptmann-noblista-znany-i-nieznany/a-16380947

https://www.ksiaz.walbrzych.pl/turystyka/znani/1880---gerhart-hauptmann-dramaturg-pisarz#