Góra jest miastem powiatowym (liczy ok. 12 tys. mieszkańców), a znajduje się w północnej części Dolnego Śląska.

Początki miejskości sięgają tu 1288 r. kiedy to książę Henryk III głogowski lokował je na prawie niemieckim. Niemniej jednak już w XII w. istniał w tym miejscu gród wspomniany w bulli papieskiej. Miasto rozwijało się dość prężnie, bo już na przełomie XIII i XIV w. była w nim mennica; Góra posiadała prawo targowe i prawo do handlu solą, które to przywileje były bardzo ważne dla istnienia i rozwoju miasta. Pod koniec XIV w. funkcjonowały tu 4 cechy rzemieślników.

Góra była trzy razy trawiona przez pożary i to dość skutecznie hamowało jej rozwój.

Pierwsze fortyfikacje były oczywiście drewniane i pochodziły pewno z początków miejskości Góry i była to palisada otoczona fosą. Ceglano-kamienne umocnienia powstały w XV w. i prawdopodobnie ich budowa była związana z walkami książąt głogowsko-żagańskich z hrabiną Małgorzatą, wdową po Władysławie głogowskim. Mury wzmocnione były 12 bastejami i czterema wieżami usytuowanymi przy bramach wjazdowych. Niestety tylko jedna z nich dotrwała do czasów współczesnych - to wieża bramy głogowskiej, zwana także "wieżą kawek", z powodu bytowania w niej tych ptaków.

Większość murów została rozebrana w 1770 r. wały zrównane z ziemią, a pozostałą część umocnień rozebrano w XIX w.

Wspomniana przeze mnie "wieża kawek". Widok od strony wschodniej, gdzie znajduje się Rynek:

Widok od strony zachodniej:

Jak widać podstawę stanowiła podmurówka kamienna:

Rzut oka na pozostałości po murach obronnych, które w średniowieczu miały ok. 7 m wysokości i 1,2 m grubości:

W głębi kościół pw. Katarzyny Aleksandryjskiej, który oczywiście sobie obejrzymy, ale trochę później:

Po lewej pozostałość po zamku, a w głębi opisywana wyżej wieża:

W granicach miasta znajdowała się studnia, którą założono w prawdopodobnie w XIV w. a ocembrowana jest bez zaprawy z kamienia polnego:

Tekst i fotografie: Tomasz Jaśniewicz / zwiedzamydolnyslask.blogspot.com