Biogram

Heimannowie – żydowska rodzina bankierska, która do Wrocławia przeprowadziła się w 1780 r. z Brzegu Dolnego (Dyhrenfurth). Działalność w sektorze finansowym rozpoczynali od skromnego kantora bankowego założonego przez Ernsta Heimanna (1798-1867), przekształconego w 1811 r. w Bankhaus Ernst Heimann z siedzibą na wrocławskim Rynku pod numerem 33 (obecnie róg Kurzego Targu). Wspomniany Ernst był również współzałożycielem wrocławskiej giełdy i kasy pożyczkowej. Jego syn Heinrich przyczynił się do dynamicznego rozwoju rodzinnej firmy i majątku rodzinnego, inwestując również w sektory pozabankowe (m.in. w rozwój kolei na Śląsku i elektryfikację linii tramwajowych Wrocławia, współtworząc Elektrische Straßenbahn Breslau). „Wrocławski tramwaj elektryczny był jednym z pierwszych w Niemczech. Warto nadmienić, że spółka ESB jako pierwsza w kraju zrealizowała tak duże przedsięwzięcie. Stworzyła nie pojedynczą trasę, lecz rozległą sieć, wynoszącą początkowo 13 km, a w następnych latach – 17 km. Na terenie dzisiejszej Polski to najstarszy przykład tego środka transportu”[1]. Prowadził również ożywioną działalność społeczną.

Ernst Heimann realizując testament ojca, powołał Fundację Heimannów, dzięki której powstanie zawdzięczają m.in. sierociniec żydowski przy ul. Grabiszyńskiej i neogotycki dawny dom opieki przy ul. Gdańskiej (proj. Alberta Graua, 1881-84), przeznaczony dla najuboższych mieszkańców miasta. „Po II wojnie światowej w budynku tym urządzono dziecięce oddziały Wojewódzkiej Poradni Zdrowia Psychicznego, w latach 60. przebudowano strychy, adaptując je na poddasze użytkowe, a w podwórzu wybudowano pawilon leczniczo-wychowawczy. W latach 1974-2005 gmach dawnego przytułku Fundacji Heimannów był siedzibą Specjalistycznego Zespołu Psychiatrycznej Opieki Zdrowotnej”[2].