Biogram

Jan Chwałczyk (1924) – urodzony w Krośnie malarz, twórca instalacji artystycznych, rzeźbiarz i grafik związany z ruchem konceptualistycznym w sztuce. We Wrocławiu prowadził Galerię Sztuki Informacji Kreatywnej (1972-74).  Był również członkiem funkcjonującej w latach 1961-76 Grupy Wrocławskiej.

„W 1969 roku na wystawie indywidualnej zatytułowanej ‘Portrety i autoportrety’ w Galerii Pod Moną Lizą Chwałczyk pokazał prace, w których przy pomocy białego ekranu, kolorowych form i reflektorów próbował uchwycić obraz światła. Prace te nazwał ‘Reprodukcjami’. Nad białymi wklęsłymi ekranami, często o pofałdowanej lub pozaginanej powierzchni, artysta umieszczał metalową formę, pomalowaną od spodu żywym kolorem. Artysta wykorzystywał efekt odbicia światła: padając na kolorową stronę metalowej formy, rzucało ono na biały ekran kolorową plamę”[1].

„Twórczość i miejsce Chwałczyka – zwłaszcza w ocenie krytyków i historyków sztuki spoza Wrocławia piszących o przemianach sztuki polskiej w drugiej połowie lat 60., dekadzie lat 70. i u progu lat 80. XX w. – są trwale określone. Obok Wandy Gołkowskiej, Jerzego Rosołowicza, Zdzisława Jurkiewicza, Marii Michałowskiej Chwałczyk wiązany jest przede wszystkim z wrocławskim strukturalizmem, konceptualizmem i sztuką pojęciową. Ma to oczywiście swoje uzasadnienie w twórczości, wypowiedziach teoretycznych Jana Chwałczyka oraz aktywnym udziale w ogólnopolskim życiu artystycznym. Warto jednak pamiętać, że korzenie jego twórczości sięgają bezpośrednio lat powojennych i początków funkcjonowania środowiska wrocławskiego”[2].

Twórczość

Przeczytaj więcej pod tym linkiem.