Biogram

Jerzy Boroń (1924-1986) – należący do tzw. Grupy Wrocławskiej rzeźbiarz i pedagog. W latach 60. I 70. kierował pracownią rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych. W swojej twórczości pod względem formalnym odwoływał się do architektury i form przemysłowych. Andrzej Jarosz wskazuje na inspiracje ówczesną rzeźbą brytyjską u Boronia: „Zastosowanie zaś i rozwinięcie przez wrocławskiego artystę techniki spawania w serii zatytułowanej Ptaki (1965–1968) (mającej treściowe i technologiczne analogie w pracach Chadwicka, jak np. Bird, 1958) przyniosło dzieła podporządkowane postulatowi współgrania rzeźby z naturą. Ekspresyjne formy Boronia, wznoszące się po diagonalach w potencjalnym, ale zatrzymanym ruchu, mają charakter monumentalny, a zarazem cechuje je pierwotność ujęcia i znakomite wykorzystanie sił tkwiących zarówno w materiale, jak i w metaforyzującej się formie”[1]. Był autorem wielu realizacji plenerowych. Jego prace znajdują się również w Muzeum Narodowym we Wrocławiu.

Twórczość

Wybrane realizacje:

„Ptaki” (1964, w 1991 zdemontowana i przeniesiona na teren przyległy do wrocławskiej ASP;
„Łabędzie” (1977, zlokalizowana obok wrocławskiego Dolmedu);
„Era kosmiczna” (1969, usytuowana w Oleśnicy).