Biogram

Jerzy Olek (1943) – fotograf, teoretyk fotografii, wykładowca. W latach 60. działał w studenckich zrzeszeniach fotograficznych. Zajmował się m.in. fotografią „ekspansywną” i „elementarną”. Był twórcą i kierownikiem galerii Foto-Medium-Art.

„Od lat 70. członek zespołów redakcyjnych ‘Fotografii’, ‘European Photography’, ‘Projektu’, ‘Art Life’, ‘Arteonu’ i ‘Artluku’. Od 1989 kurator Fotokonferencji Wschód-Zachód. Od 1999 dyrektor artystyczny festiwalu sztuki lAbiRynT w Kłodzku. Profesor Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu i Gdańsku. Od 1991 r. realizuje autorską ideę Bezwymiaru iluzji poprzez multimedialne wystawy i publikacje. W ramach tego projektu zorganizował ponad 100 wystaw indywidualnych i dialogów artystycznych”[1].

Mówił o swoich początkach w kontekście twórczości fotograficznej: „Fotografowaliśmy to, co nas interesowało i w czym sami uczestniczyliśmy. Głównie imprezy kulturalne (teatr, jazz, życie klubowe, kabaret) oraz turystyczne (rajdy, wspinaczki, eskapady konne, penetrowanie jaskiń).Ale z czasem ambicje i aspiracje rosły. Chcieliśmy być, tzn. każdy z nas z osobna, nie dokumentalistami, lecz artystami. (...) założyliśmy – Zenon Harasym, Kazimierz Helebrandt, Waldemar Niezgoda, Jacek Samotus, Kryspin Sawicz, niżej podpisany (Jerzy Olek; przyp.PW) i kilka innych osób – Fotoklub Pałacyk. Był rok 1965, kiedy z fotoklubu wyłoniła się (aspiracje, ale i możliwości rosły) grupa twórcza Odra 65”[2]. 

Pisała o nim Zofia Gebhard: „Jerzy Olek swoją przygodę z fotografią zaczynał od świata realnego. Krajobraz szybko zredukował do – rozpoznawalnego, ale niekoniecznie – elementu, który stał się symbolem, znakiem. Znak stał się tropem i Olek tropił dalej. I oto kiedyś w górach (były to Tatry, Świnica) sfotografował widmo Brockenu – swój własny cień, widoczny na wprost siebie – a więc można sfotografować coś, co nie istnieje? Iluzję? I będzie prawdą? Czym zatem jest realność i nierealność? Grą światła i cienia? – stała się więc fotografia dla Jerzego Olka rejestrowaniem gry światła i cienia, sposobem tropienia i obrazowania iluzji, która może stać się prawdą i prawdy, która może okazać się iluzją”[3]. 

Twórczość

Obszerny wpis o autorze można przeczytać pod tym linkiem.