20 grudnia 1950 r. przy ul. Zapolskiej 3 miała miejsce pierwsza premiera w nowo odbudowanym i rozbudowanym gmachu Teatru Polskiego we Wrocławiu (ówczesne Państwowe Teatry Dramatyczne we Wrocławiu) według projektu Andrzeja Józefa Frydeckiego. „Na inaugurację reżyser Czesław Staszewski przygotował prapremierę polską trzyaktowej sztuki ‘Tysiąc walecznych’ autorstwa Jana Rojewskiego, architekta z wykształcenia. Był to tak zwany produkcyjniak o tematyce budowlanej, z akcją toczącą się w trakcie odbudowywania Warszawy. Wrocławska publiczność zetknęła się w ten sposób z nową, nieznaną jej dotąd szerzej dramaturgią współczesną”[1].

„W pierwszym sezonie o obliczu artystycznym teatru decydowali Maria i Edmund Wiercińscy. Wiercińska wystawiła tutaj m.in. „Śluby panieńskie” Aleksandra Fredry z Barbarą Krafftówną w roli Klary (1951), a Wierciński „Jak wam się podoba” Szekspira i polską premierę „Małżeństwa Kreczyńskiego” Aleksandra Suchowo-Kobylina (1951). W sezonie 1950/51 w Teatrze Polskim występowali interesujący młodzi aktorzy: oprócz Krafftówny także Ludwik Benoit i Igor Przegrodzki”[2].

Scena służyła przez następne 44 lata – do pożaru w nocy z 18 na 19 stycznia 1994 r., gdy ogień doszczętnie strawił widownię teatru. Ponad dwa lata zajęła odbudowa zniszczonego gmachu – 20 maja 1996 r. odbyła się pierwsza po pożarze premiera przy ul. Zapolskiej („Improwizacje wrocławskie” w reżyserii Andrzeja Wajdy).

Słuchowisko radiowe poświęcone temu wydarzeniu można odsłuchać w Narodowym Instytucie Audiowizualnym.