Pomieszczenia po nieczynnym sklepie meblowym Adam’s na wrocławskim Dworcu Świebodzkim zostały przystosowane w błyskawicznym tempie dla potrzeb Teatru Polskiego, którego widownia i foyer doszczętnie spłonęły w styczniu 1994 r. „Ówczesny dyrektor teatru Jacek Weksler obawiał się, że po pożarze władze rozwiążą zespół aktorski, chciał więc jak najszybciej odbudować teatr. Zespołowi groził rozpad z powodu braku warunków do pracy. Nie wystarczały Scena Kameralna ani sceny zastępcze - potrzebowano własnej przestrzeni, gdzie można by nie tylko przenieść inscenizacje z Dużej Sceny, ale i tworzyć nowe”[1]. 30 listopada 1994 r. zainaugurowano działalność Sceny na Świebodzkim sztuką Heinricha von Kleista „Kasia z Heilbronnu albo Próba ognia” wyreżyserowaną przez Jerzego Jarockiego. W owym czasie była to bodajże polska scena, w której stosowano rozwiązania zmiennej przestrzeni scenicznej. Niemniej zakładano, że będzie to przestrzeń tymczasowa na czas odbudowy siedziby przy ul. Zapolskiej. „Świebodzkie” deski jednak wciąż służą zwłaszcza autorskim i eksperymentatorskim spektaklom.

„Widownia może być rozmieszczona amfiteatralnie lub na równi z poziomem gry, może otaczać aktorów ze wszystkich stron albo zamykać ich w szpalerze umieszczonych naprzeciwko siebie rzędów. Wielofunkcyjność tej sceny, mogącej w zależności od inscenizacji pomieścić do 120 osób, pozwala na realizację przedsięwzięć gdzie indziej niemożliwych lub wymagających dużego nakładu środków na realizację. Urządzenia klimatyzacyjne powieszone zostały pod sufitem i dzięki swoim kształtom oraz srebrzystemu kolorowi sprawiają niezwykłe wrażenie. W ten sposób udało się powołać do życia profesjonalne miejsce do tradycyjnych i awangardowych działań teatralnych”[2].