Krajowa Wystawa Wynalazczości i Postępu trwała we Wrocławiu od sierpnia do października 1954. „[O]pielacz konny, rzutomierz, kubikator, barwomierz glebowy, krajalnica [do grzybów], iskrochron wodny do ‘Ursusa’, dwukółka zrywkowa, nakłonomierz, imperkol”[1] – to niektóre z eksponatów, które zostały podczas tego wydarzenia zaprezentowane na terenach ówczesnej Hali Stulecia (w tym sensie można je nazwać kontynuacją Wystawy Ziem Odzyskanych z 1948 r.). Podczas KWWiP zgromadzono ok. 5 tys. eksponatów z różnorodnych gałęzi przemysłu, m.in. górniczego, chemicznego i samochodowego. „Wystawę przewidywano na maksymalnie 50 tysięcy osób dziennie. W rzeczywistości było o połowę mniej. Za wyżywienie na wystawie odpowiadał pawilon gastronomiczny na 500 miejsc, 3 kawiarnie i dwa bary, 2 bary mleczne, pijalnia soków leśnych i ziół. Za połączenia telefoniczne i dalekopisowe odpowiedzialna była Dyrekcja Okręgowa Pocztowa, która także zorganizowała stoiska ze stemplami okolicznościowymi. Za informację na wystawie odpowiadał Centralny Instytut Dokumentacji Naukowo-Technicznej. ‘Dom Książki’ zorganizował dwadzieścia kilka stoisk kiermaszowych z książkami. Przed otwarciem wystawy gruntownie przebudowano instalacje elektryczne wraz z podstacjami”[2]. Całkowitą frekwencję wydarzenia ocenia się na 1,2 mln zwiedzających, co zostało osiągnięte głównie dzięki zorganizowanym wycieczkom (zapewniano m.in. specjalne pociągi).