Biogram

Maja Komorowska (1937) – aktorka teatralna i filmowa, wykładowczyni akademicka. W październiku 1961 r. dołączyła do zespołu aktorskiego Teatru 13 Rzędów Jerzego Grotowskiego i Ludwika Flaszena (grała m.in. Agłaję w „Idiocie” czy Rachelę w „Akropolis”), do którego powróciła po przerwie związanej z urodzeniem syna, występując w „Księciu Niezłomnym”. Jako aktorka wrocławskiego już Teatru Laboratorium pracowała m.in. przy „Ewangeliach” także podczas występów zagranicznych, występując obok Reny Mireckiej. W 1968 r. zdecydowała się na zmianę sceny – dołączyła wówczas do Wrocławskiego Teatru Współczesnego.

„Dzięki swoim występom na scenach wrocławskich (w Teatrze Współczesnym: wielka kreacja w tytułowej roli w dramacie „Stara kobieta wysiaduje” Tadeusza Różewicza w reżyserii Jerzego Jarockiego, 1969; Krasawica w „Bolesławie Śmiałym” Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Helmuta Kajzara, 1969; Gwiazda w „Paternoster” Kajzara w reżyserii Jarockiego, 1970; w Teatrze Polskim: Antygona w inscenizacji Kajzara, 1971; Hamm w „Końcówce” Becketta w reżyserii Jerzego Krakowskiego, 1972) i warszawskim Współczesnym (m.in. Kordelia w „Lirze” Edwarda Bonda, 1974; Francine w „Tryptyku” Maxa Frischa – oba w reżyserii Erwina Axera; Olha w „Trzech siostrach” Antona Czechowa, 1985; Letycja Douffet w „Letycji i lubczyku” Petera Schaeffera, 1989 – obie w reżyserii Macieja Englerta; Klara Zachanessian w „Wizycie starszej pani” Friedricha Dürrenmatta, 1993; Winnie w „Szczęśliwych dniach” Samuela Becketta, 1995) została zaliczona do grona czołowych polskich aktorek”[1].