Świebodzice (Freiburg – „wolne miasto”) zaistniały w dokumentach w 1279 r., kiedy to Henryk IV Probus zwraca się do mieszkańców „mieszczanie” i tę datę przyjmuje się jako historyczne nadanie praw miejskich. Powstanie samej osady datuje się jednak na około 60 lat wcześniej – kronika miasta mówi, że istniała już w 1220 r., jednak bez murów miejskich.

Freiburg to niemiecka nazwa kolonizacyjna, która nie mogła być nadana miastu na Śląsku wcześniej niż w XIII w. Miasto należy wtedy do Księstwa Świdnicko–Jaworskiego aż do śmierci Księżnej Świdnickiej Agnieszki w roku 1392 i wtedy to kończy swą samodzielną egzystencję jako jedyne na Dolnym Śląsku księstwo, które zachowało wierność Polsce. Od tego roku Świebodzice stały się częścią państwa czeskiego.

W 1945 r. nazwa miasta została spolszczona i nazywało się ono Fryburg. W 1946 r. miasto przyjęło nazwę Świebodzice od starosłowiańskiego słowa „świebodna”, co znaczy „wolny”. Od Freiburga do Świebodzic – nazwa zmieniła się w czasie wieków znacząc wciąż to samo.

W ostatnim czasie w archiwach przez przypadek znaleziono dwa dokumenty pisane po łacinie – dotyczyły tzw. łanów, czyli przypisanej do danej parafii ziemi, z której te mogły czerpać zyski. Dokumenty dotyczyły parafii św. Franciszka z Asyżu, niegdyś należącego do Pełcznicy – najstarszej wsi łączącej się z miastem Świebodzice, a obecnie do dzielnicy Ciernie. Użyto w nich nazwy miasta – Viborg. Nie ma jednak wątpliwości, że chodzi o Świebodzice, gdyż tu właśnie Tatarzy spalili kościół – wówczas drewniany – wraz z wiernymi, którzy się tam schronili. Można więc domniemywać, że nazwę Freiburg koloniści nadali zniemczając nazwę Viborg.

Oprac. Róża Stolarczyk
Fot. Krzysztof Lis / Róża Stolarczyk