Biogram

Wojciech Koryciński: Świdnickie życie literackie

Wybrane zagadnienia ostatniego ćwierćwiecza

WSTĘP. To, czego świadkiem jest publiczność literacka śledząca wydarzenia rozgrywające się na przełomie XX i XXI wieku w dziedzinie literatury, wiąże się bezpośrednio z przemianami, które zostały zapoczątkowane w roku 1989. Proces demokratyzacji państwa polskiego odcisnął swe piętno również w dziedzinie literatury, bowiem radykalnie ograniczono mecenat państwowy, który przed 89 rokiem był politycznym narzędziem wpływania na życie kulturalne państwa. Konsekwencją tego była z jednej strony ogromna ilość społecznych inicjatyw (grupy literackie, stowarzyszenia, nowe czasopisma literacko-artystyczne, prywatne wydawnictwa), a z drugiej zjawisko wolnego rynku, który niejednokrotnie przesądzał o efemerycznym działaniu powyższych instytucji artystycznych. Wskazane tutaj zewnętrzne czynniki wpłynęły w znaczący sposób na same dzieła literackie, na ich zawartość, formę promocji i sposób oceny. Wybitny literaturoznawca Janusz Sławiński określił sytuację literatury polskiej po 89 r. mianem „zaniku centrali”, czyli zaniku - w sensie instytucjonalnym i aksjologicznym - jednego powszechnie stosowanego kryterium w ocenie działań literackich. Życie literackie w Polsce uległo rozproszeniu. Proces ten coraz bardziej się nasila, czego świadkami jesteśmy w pierwszej dekadzie XXI w. Taki stan rzeczy jednak, jak się okazuje, jest bardzo korzystny dla regionalnych środowisk literackich – w tym świdnickiego, gdyż umożliwia twórcze działania (imprezy literackie, wydawanie czasopism, prowadzenie działalności wydawniczej) poza wielkimi ośrodkami miejskimi (Warszawa, Kraków, Wrocław, Poznań), nie obniżając konkurencyjności tych pierwszych. Często wydarzenia w mniejszych ośrodkach przyciągają uwagę całego kraju (np. impreza Port Literacki w Legnicy, czasopismo „BregArt” z Brzegu czy działalność jednego z najbardziej cenionych współcześnie krytyków literackich – Karola Maliszewskiego, mieszkającego w Nowej Rudzie).

Ostatnie dwie dekady w życiu literackim Świdnicy obfitują w wiele ciekawych inicjatyw. Wychodząc naprzeciw ocenie Antoniego Matuszkiewicza, który w artykule Z perspektywy nowego wieku. Zarys życia literackiego w Świdnicy po roku 1945 („Rocznik Świdnicki” 2003) stwierdza, że w Świdnicy dotychczas nie ukształtowało się środowisko literackie, można dziś powiedzieć, że takie środowisko istnieje i przy okazji różnych imprez kulturalnych coraz wyraźniej daje temu istnieniu wyraz.       

LITERACI   

Poezja. Wśród poetów szczególnie aktywnie swą obecność zaznacza Antoni Matuszkiewicz (ur.1945), poeta, prozaik, dramaturg i przez wiele lat (do roku 1996, kiedy opuścił Świdnicę) animator świdnickiego życia literackiego. Po 89. roku ukazały się następujące tomy poetyckie jego autorstwa:  Nowy Rok (1989), Spojrzeć najdalej (1991), Droga do Iwonicza (1993), Eden (1994), Dochodzenie (1998), Subatlantyk. Widziane ze Złotych Gór (2000), Vox celestis (2000), Błękitne przeciwstawienie (2001), Wysokie kamienie (2006). Obok Matuszkiewicza najstarszą generację reprezentuje Franciszek Kafka (ur.1948), uczestnik dawnych Kłodzkich Wiosen Poetyckich, czynnie biorący udział w  ogólnopolskim życiu literackim. Jego wiersze długo czekały na wydanie książkowe i znalazły się w zbiorze Fatum błędu (1994). Ciekawą osobowością w pejzażu poetyckim miasta jest Teresa Wagilewicz (ur.1951), autorka tomów Dzban czystej wody (1993) oraz Anioły nie śpią (2001). W obu tomach poetka podejmuje tematy dotyczące metafizyki. Erudycyjna metaforyka jej wierszy wprowadza czytelnika w bogactwo europejskiej kultury, by za jej pośrednictwem podjąć próbę rozstrzygnięcia dramatów egzystencjalnych współczesności. Warto zasygnalizować, że w 2009 r. w ramach stypendium artystycznego autorka stworzyła cykl baśni poświęconych świdnickim zabytkom i historii – Baśnie Świdnickie. Bogato reprezentowane są roczniki sześćdziesiąte. Wśród nich poeta, kompozytor, twórca pieśni religijnych Ryszard Fidler (ur.1962), autor tomu poetyckiego Broń nas w ten czas (1992) oraz Andrzej Mesjasz (ur.1961), debiutujący zbiorem Odkłamać miłość (2003). Silnie związany ze świdnickim środowiskiem literackim jest Jarosław Mariusz Gruzla (ur.1966), obecnie elblążanin, poeta należący niegdyś do Stowarzyszenia „Logos” i redaktor czasopisma „Arytmia”. Wydał dwa tomy - Kolej transsyberyjska (1998) oraz Smak teraz (2003). Kolejnym autorem jest  Tamara Hebes (wł. Leszek Florek) (ur.1967), autor tomów ekstra nocne (1998), Ja oniryczne (2005) i zbioru satyrycznych fraszek Muchoraj (2007). Spośród tomików Tamary Hebes najdojrzalszą poetycką propozycją jest zbiór Ja oniryczne, w którym podmiot liryczny uwikłany w poetyckie, senne, a może rzeczywiste metamorfozy wyrusza w podróż w głąb samego siebie. Swoje wiersze wydaje również Artur Robert Pluszczewski (ur.1967), zamykając je w dwóch tomach - Połamane ludzkie patyki (1996) i Antyczny łańcuch (1998). Listę roczników sześćdziesiątych zamyka Iwona Mesjasz (wł. Iwona Matuszkiewicz) (ur.1969) tomikiem Gaguły (2003).  Najbardziej znaczącą postacią życia literackiego w Świdnicy jest Tomasz Hrynacz (ur.1971). Autor ten to współcześnie najbardziej znany w Polsce poeta kojarzony ze Świdnicą. Wydał arkusze Inne ogrody (1995), Wyjście z getta (1996) oraz kilka tomów poetyckich: Zwrot o bliskość (1997), Partycje oraz 20 innych wierszy miłosnych (1999), Rebelia (2001), Enzym (2004), Dni widzenia (2005), Praski raj (2009), Prędka przędza (2010). Hrynacz jest stale obecny w literackiej prasie ogólnopolskiej („Odra”, „Czas Kultury”, „Kresy”, „Topos” i „Twórczość”), a jego wiersze przetłumaczono na język angielski, chorwacki, czeski, francuski, niemiecki i ukraiński. O dużej randze twórczości Hrynacza świadczy stale poszerzający się krąg krytyków literackich, którzy komentują na łamach prasy ogólnopolskiej jego poezję (wśród nich Henryk Bereza i Jarosław Klejnocki). Przełomowym momentem w poezji autora jest tom Enzym, w którym odnalazł własny język, charakteryzujący się poetyckim skrótem, dbałością o formę wyrazu i precyzję wysłowienia. Poezja Hrynacza zaliczana jest do nurtu metafizycznego, a on sam należy do jego głównych przedstawicieli we współczesnej liryce polskiej. Wśród młodszych generacji warto zwrócić uwagę na Grzegorza Woźnego (ur.1975), autora Każdej godziny zdatnej do picia (1999) i Landszaftu (2010) oraz ciekawie zapowiadającą się poetkę – Barbarę Elmanowską (ur.1981). Autorka została laureatką Poetyckiego Debiutu Książkowego 2008 organizowanego corocznie przez wrocławski oddział Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i w 2009 r. ukazał się jej debiutancki tom Tę drogerię mam po drodze. Swojego debiutu książkowego – Ślepe okna (2009) doczekał się również Bartosz Czarnotta (ur.1991). Inspirowana twórczością Karpowicza i innych poetów lingwistów, a także filozofią Wittgensteina poezja Czarnotty zapowiada wiele dobrego, tym bardziej, że autor należy do najwcześniej debiutujących poetów swojego pokolenia. Przed debiutem książkowym pozostają jeszcze ciekawe indywidualności, nagradzane podczas turniejów jednego wiersza – Marta Mańdok, Agata Zabielska i Piotr Żabrowski.

Proza. Prozaicy świdniccy nie są tak bogato reprezentowani jak poeci, ale wśród nich da się wyróżnić kilka indywidualności. Jedną z nich jest Lucjan Momot (ur.1933), autor  Love Cię, Kaśka. Po drugiej stronie muru (1999), książki powstałej z wieloletnich doświadczeń w pracy z młodzieżą ze świdnickiego domu poprawczego, w którym pisarz był wychowawcą. Niewątpliwie najbardziej znanym świdnickim prozaikiem jest Tomek Tryzna (ur.1948). Jego powieść Panna Nikt (1994), dostrzeżona przez Czesława Miłosza, który poświęcił jej esej O Marysi, co straciła siebie, zrobiła wielką karierę. Świadczą o tym ekranizacja powieści w reżyserii Andrzeja Wajdy oraz jej liczne zagraniczne wydania (Holandia, Francja, Niemcy, Hiszpania, Norwegia, Dania, Finlandia, Szwecja, Grecja, Portugalia, Anglia, USA, Brazylia). Po Pannie Nikt ukazały się jeszcze Syloe (1996),  Idź, kochaj (2003), Taniec w skorupkach (2007) oraz trzecia część trylogii dziecięcej po Pannie Nikt, Idź, kochaj – Blady Nico (2010).  Wśród prozaików wyróżnia się Mirosław Sośnicki (ur.1953), autor Wzgórza Pana Boga (2004), Astrachowki (2005) i powieści Miłość, tylko miłość (2009). Warto wspomnieć, że Astrachowka – powieść psychologiczna osadzona w realiach stanu wojennego, opowiadająca w sposób intrygujący o zmaganiach podczas serii przesłuchań głównego bohatera z przesłuchującym go Porucznikiem – została przeniesiona na scenę przez aktorów krakowskiego Teatru Starego. Obok powieści Sośnickiego ukazały się książki prozatorskie Agaty Patralskiej-Obarewicz (ur.1976) Cuda wianki i kamienie (2005) i Mysz Kościelna (2009). Ukazała się również debiutancka książka Dawida Guta (ur.1979) Między wersami bytu (2008). Jest to utwór z pogranicza literatury, psychologii i filozofii, podejmujący wątki introspektywne dotyczące problemu świadomego śnienia. W nurcie literatury popularnej tworzy Jakub Czarnik (ur.1979). Jego Pan Samochodzik i Biblia Lutra (2009) jest jedną z ponad setki powieści stworzonych przez młodych twórców zafascynowanych twórczością Zbigniewa Nienackiego.

Dramat. Świdnicką dramaturgię reprezentuje jedna wybitna osobowość - Ryszard Latko (ur.1941), autor bardzo popularnego w latach 70. dramatu Tato, tato, sprawa się rypła (1975), granego w teatrach całej Polski i wielokrotnie reżyserowanego, m.in. przez Mikołaja Grabowskiego, Jarosława Kuszewskiego, Grzegorza Mrówczyńskiego, Alojzego Nowaka i Wojciecha Solarza. Po latach Latko powrócił do tematu podjętego w tym dramacie i stworzył jego kontynuację - sztukę Zakciało sie wom Kalwaryji (1994), która została wystawiona przez wałbrzyski Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego podczas świdnickiego Święta Słowa w 1995 r.  Rok później ukazał się zbiór Tato, tato, sprawa się rypła. Wybór dramatów (1996). W dramacie swą obecność zaznaczył również A. Matuszkiewicz. Jego sztuki teatralne, m.in. Pokutny krzyż (1991), Pokaz mody (1992), Efekt Dopplera, Hotel Europa, Pan Sziwa (1994), drukował „Dialog”, jednak nie doczekały się swoich scenicznych realizacji.

Radio i telewizja. Świdniccy pisarze w ostatnim dwudziestoleciu uprawiali również gatunki pograniczne, tworząc słuchowiska i scenariusze. Wśród autorów tego typu literatury należy wymienić Tadeusza Patulskiego (ur.1951-zm.1997), autora słuchowisk emitowanych w Polskim Radiu (m.in. Echo, Ten łobuz Speed, Debiut, Odejście najwierniejszego, Na krawędzi wzlotu) oraz autorów scenariuszy filmowych – Ryszarda Latkę (scenariusz  Żeniac), Tomka Tryznę – nie tylko scenarzystę, ale również reżysera filmów: Kaskaderskie opowieści (1992), Trrr – obrazki do nakręcenia (1993), Czy można się przysiąść (2000), a także Mirosława Sośnickiego, autora Suni i Siostrzyczek.

ANTOLOGIE. Autorzy związani ze Świdnicą często zamieszczali swoje utwory w antologiach i almanachach. Spośród wielu takich inicjatyw należałoby zwrócić uwagę na  antologię Cień serca (1995) – z posłowiem Karola Maliszewskiego, W pogoni za ptakiem (1996), Układ naturalny wewnętrznych światów (1997) oraz Almanach wałbrzyski. Literatura. Fotografia (1997). Bardzo cenną publikacją jest wydany z inicjatywy Urzędu Miejskiego w Świdnicy Pegaz nad Świdnicą. Almanach świdnickiej kultury 1945-2000 (2001), który jest najpełniejszym źródłem informacji o świdnickich artystach, nie tylko literatach. W 2008 r. ukazał się we Wrocławiu Almanach Wrocławskiego Forum Młodych Twórców zatytułowany Ziemie uzyskane. Wśród silnie zarysowujących się indywidualności poetyckich Wrocławia znaleźli się świdniccy poeci: Bartosz Czarnotta, Barbara Elmanowska i Grzegorz Woźny. Ponadto jako redaktor polsko-czeskiej antologii zaznaczył się Antoni Matuszkiewicz – Co jest za tą górą/ Co je za tou horou. Wiersze poetów polskich i czeskich (2006). Warto wspomnieć, że swoje łamy literatom udostępnia również  „Rocznik Świdnicki”.

GRUPY LITERACKIE. STOWARZYSZENIA. KLUBY. W tak małym środowisku jak świdnickie jest możliwe  funkcjonowanie – wg klasyfikacji literaturoznawczej stosowanej przez Michała Głowińskiego – jedynie grupy sytuacyjnej, a więc takiej, która skupia literatów różnych generacji, o różnych doświadczeniach i programach literackich. Próbę integracji świdnickiego środowiska literackiego podjęto w 1994 r., kiedy z inicjatywy Violetty Stadnickiej przy wsparciu Krystyny Barteli, dyrektor Miejskiej Biblioteki Publicznej, i udziale Antoniego Matuszkiewicza powołano Koło Młodych Literatów. Po dwóch latach Koło przekształciło się w Świdnickie Stowarzyszenie Literackie „Logos” i w tym kształcie funkcjonowało do 2001 r. Stowarzyszenie „Logos” przy wsparciu Miejskiej Biblioteki Publicznej podjęło wiele inicjatyw: organizowanie imprez poetyckich (Wigilia Poetów, Świdnicka Jesień z Poezją, Biesiada Literacka podczas Święta Słowa, ogólnopolskie konkursy literackie), wydawanie antologii poetyckich (Cień serca, W pogoni za ptakiem, Układ naturalny wewnętrznych światów) oraz wydawanie ogólnopolskiego czasopisma literackiego „Arytmia”. W tych wszystkich inicjatywach, choć w różnych okresach, swoją obecność zaznaczyli:  Violetta Stadnicka, Leszek Florek, Grzegorz Woźny, Agnieszka Bielawska, Irena Błażejewicz-Szymaszkiewicz, Beata Cała, Weronika Dardzińska, Jarosław Mariusz Gruzla, Radosław Guzik, Sławomir Guzik, Tomasz Hrynacz, Antoni Matuszkiewicz, Andrzej Mesjasz, Iwona Mesjasz, Grzegorz Michalak, Bogdan Nieczyperowicz, Agata Patralska, Artur Pluszczewski, Adam Poks, Małgorzata Ślusarczyk, Aneta Święcicka, Urszula Tokarczyk, Agnieszka Walkiewicz. Po rozpadzie „Logosu” próbowano jeszcze reaktywować spotkania twórców świdnickich i powołano w 2005 r. Świdnicki Klub Literatów działający przy Miejskiej Bibliotece Publicznej, jednak i on miał krótki żywot i rozpadł się w 2008 r. Po tym czasie niektórzy z twórców, zwłaszcza młodzi, podjęli próby niekonwencjonalnego wyjścia poza granice miasta – przykładem tego może być internetowy Klub Literacki Rubikon, w którym znaleźli się poeci – Bartosz Czarnotta, Barbara Elmanowska, Grzegorz Woźny). 

CZASOPISMO LITERACKIE. „Arytmia” miała być w zamierzeniu autorów skupionych wokół Stowarzyszenia „Logos”, którzy powołali ją do istnienia przy wsparciu MBP w Świdnicy i Urzędu Miejskiego, pismem ogólnopolskim promującym roczniki sześćdziesiąte i siedemdziesiąte. Nie bez wpływu pozostaje fakt zamknięcia poznańskiego „Nowego Nurtu” w 1996 r., którego kontynuatorami czuli się twórcy „Arytmii”. Zapowiedzi miały potwierdzenie jedynie w pierwszych numerach, kiedy to na łamach pisma pojawiły się nazwiska autorów, z perspektywy czasu ważnych w liryce polskiej: Karol Maliszewski, Roman Honet, Radosław Kobierski, Ewa Sonnenberg, Grzegorz Olszański, Tomasz Różycki, Krzysztof Śliwka, Jarosław Klejnocki, Bartłomiej Majzel, Marek Baczewski, Piotr Wiktor Lorkowski, Tadeusz Dąbrowski. Później zaczęły dominować tendencje autopromocyjne. Czasopismo funkcjonowało z dużymi problemami w latach 1997-2000, a jego bilans to 10 numerów, w tym dwa podwójne i jeden potrójny. W stopce redakcyjnej w przeciągu czterech lat pojawili się następujący autorzy: Tamara Hebes, Violetta Stadnicka, Jarosław Mariusz  Gruzla, Tomasz Hrynacz (trzy pierwsze numery), Grzegorz Michalak, Aneta Święcicka, Radosław Guzik, Grzegorz Woźny. Na łamach pisma prezentowano przede wszystkim utwory poetyckie i prozatorskie, nieliczne recenzje i wywiady oraz tłumaczenia.

Po upadku „Arytmii” twórczość świdnickich literatów jest omawiana na łamach lokalnej prasy – „Wiadomości Świdnickich” i „Tygodnika Świdnickiego” oraz wspomnianym wcześniej „Roczniku Świdnickim”. Od 2009 r. w „Tygodniku Świdnickim” ukazuje się co miesiąc redagowana przez Wojciecha Korycińskiego wkładka literacka „Tygodnik Literacki”, w której prezentowane są dokonania świdnickich twórców.

INSTYTUCJE. IMPREZY. Nie do przecenienia w popularyzacji literatury była działalność dwóch instytucji, w których odbywała się większość imprez literackich, Miejskiej Biblioteki Publicznej oraz Świdnickiego Ośrodka Kultury. Obok wielu inicjatyw podjętych przez pracowników MBP należałoby wskazać przede wszystkim te odbywające się cyklicznie: konkurs Literackie Talenty (konkurs kierowany do uzdolnionych literacko młodych świdniczan), odbywające się nieprzerwanie spotkania autorskie (m.in. gośćmi byli: Artur Liskowacki, Ignacy Karpowicz, Tomasz Hrynacz, Joanna Papuzińska, Adam Lizakowski, Urszula Kozioł, Mirosław Sośnicki, Krzysztof Petek, Mariusz Urbanek, Wanda Chotomska, Václav Vokolek, Tamara Hebes, Monika Szwaja, Heidi Hassenmüller, Teresa Wagilewicz, Kazimierz Brakoniecki, Andrzej Stasiuk, Arkadiusz Niemirski, Olga Tokarczuk, Zbigniew Masternak, Michał Witkowski) oraz cykl spotkań z literatami w szkołach – Autobus Literacki (w świdnickich szkołach średnich pojawili się: Bogusław Kierc, Feliks Przybylak, Mieczysław Orski, Eugeniusz Dębski, Karol Maliszewski, Agnieszka Wolny, Adam Poprawa). Bardzo ciekawym przedsięwzięciem okazała się I Ogólnopolska Biesiada Poetycka (2008 r.), w ramach której odbył się Turniej Jednego Wiersza oraz rozstrzygnięto I Ogólnopolski Konkurs na Autorską Książkę Literacką. Warto tutaj zauważyć, że konkurs na autorską książkę jest jedyną tego typu propozycją w Polsce. Pierwszą jego laureatką  została Olga Pietkiewicz, a w nagrodę wydano jej autorski tomik W tę i z powrotem. Laureatem II Ogólnopolskiego Konkursu na Autorską Książkę Literacką (2009 r.) został Jarosław Łukaszewicz, autor Trójmasztowca, a podczas trzeciej edycji zwyciężczynią została Danuta Góralska-Nowak, autorka Drogi do domu. Poza tym w MBP od 2007 r. co miesiąc spotykają się członkowie Dyskusyjnego Klubu Książki, omawiając arcydzieła literatury polskiej i światowej. Dyskusje w ramach Klubu Książki prowadzili Joanna Lewicka (do maja 2008) i Robert Staniszewski.

Z inicjatywy Wojciecha Korycińskiego przy Świdnickim Ośrodku Kultury od 2006 r. odbywają się comiesięczne spotkania Świdnickie Środy Literackie (gośćmi m.in. byli: Tomasz Hrynacz, Tamara Hebes, M. Kamiński, Radosław Wiśniewski, Jacek Bierut, Karol Maliszewski, Tomasz Majeran, Piotr Czerniawski, Mieczysław Orski, Bogusław Kierc, Julia  Szychowiak, Agnieszka Wolny-Hamkało, Ryszard Krynicki, Tadeusz Dąbrowski, Wojciech Bonowicz, Mirosław Spychalski, Jacek Gutorow, Iwona Kacperska, Aleksandra Zbierska, Barbara Elmanowska, Joanna Mueller, Bartosz Czarnotta, Bohdan Zadura, Andrzej Sosnowski, Teresa Wagilewicz, Bartosz Małczyński, Bartosz Suwiński, Rafał Włodarczyk, Roman Honet, Grzegorz Woźny, Joanna Orska). W 2008 r. z inicjatywy Haliny Szymańskiej i Juliusza Chrząstowskiego powołany w Świdnicy został przez aktorkę Annę Dymną Salon Poezji. Salon Poezji i Świdnicka Środa Literacka stały się częściami składowymi projektu Rzeźnia Poetycka, który to projekt został w 2009 r. rozbudowany o warsztaty pisarskie – Twórcze Pisanie. Warsztaty prowadzili świdniccy poloniści oraz zaproszeni goście (Mariola Szaciło-Mackiewicz, Marta Żywicka, Zdzisław Grześkowiak, Robert Kaśków, Grzegorz Hetman, Karolina Moroz i Wojciech Koryciński). Warto wspomnieć, że Salon Poezji ma charakter interdyscyplinarny, bowiem do Świdnicy przyjeżdżają wybitni aktorzy polscy, by czytać poezję znanych polskich poetów, a recytację dopełnia muzyka (gośćmi byli: Anna Dymna, Julisz Chrząstowski, Beata Paluch, Piotr Cyrwus, Dariusz Gnatowski, Anna Radwan-Gancarczyk, Ewa Kaim, Jan Peszek, Tomasz Dajewski, Rafał Kronenberger, Oskar Hamerski, Zbigniew Zapasiewicz, Olga Sawicka, Konrad Marszałek, Anna Milewska, Bogusław Kierc, Adam Ferency). Dzięki inicjatywie Wojciecha Korycińskiego ŚOK rozpoczął współpracę z krakowskim Instytutem Książki i organizowanymi przezeń Czterema Porami Książki. W ramach tej ogólnopolskiej imprezy do Świdnicy przyjechali poeci i prozaicy - Wojciech Bonowicz, Juliusz Gabryel oraz zespoły muzyczne, których utwory inspirowane są poezją: Raphael Rogiński, The Lesers Band, Agnes’Band.

POŻEGNANIA. W ostatnim czasie środowisko literackie uszczuplone zostało przez odejście dwóch poetów. W 2007 r. pożegnaliśmy Mieczysława Jaska (ur.1925-zm.2007), autora sześciu tomików: Ziemia uśmiechnięta (1958), Kolorowe krynoliny baroku (1960), Szukam (1962), Pejzaż na skrzypce (1968), Profile metalu (1978), Wiersze wybrane (1980) i wielu rozproszonych w różnych czasopismach artykułów. W tym samym roku odszedł również fraszkopisarz Stanisław Dunin-Wąsowicz (ur.1937-zm.2007), człowiek aktywnie uczestniczący w życiu kulturalnym, wnikliwy obserwator życia społecznego, dający wyraz poczynionym obserwacjom w kunsztownej formie fraszki.          

Wojciech Koryciński