Biogram

Henryk Derczyński (1906-1981) – fotograf i fotografik. W 1928 r. został członkiem Polskiego Towarzystwa Fotograficznego, w latach 1940-1945 w Piotrkowie Trybunalskim prowadził zakład fotograficzny. Od 1948 r. pracował i tworzył we Wrocławiu. W 1954 r. we wrocławskim Muzeum Śląskim kierował pracownią fotograficzną, a w 1963 r. prowadził w tej instytucji gabinet fotografiki.

W swojej twórczości Derczyński szeroko korzystał z wynalezionej w latach 30. XX wieku przez Witolda Romera techniki izohelii, która schematyzowała rozkład światła na powierzchni fotografowanych obiektów i redukowała półtony. „Po II wojnie światowej fotografowie we Wrocławiu, gdzie przebywał wówczas Witold Romer, organizowali Międzynarodowe Wystawy Izohelii [pierwsza w 25. rocznicę wynalezienia tej metody – przyp. red.] (w latach 1957, 1962, 1968 i 1972), co przyniosło interesujące rozwinięcia tej metody, jak np. ‘izobrom’ Henryka Derczyńskiego”[1]. Technikę izobromu, która wzmacniała efekt trójwymiarowości fotografii, stosował Derczyński również w swoich pracach fotoreporterskich.

Brał w wielu wystawach fotograficznych w Polsce i za granicą, m.in. w Chinach, Chile, Rumunii, ZSRR czy Bułgarii.

Twórczość

Nagrody:

– Tytuł Artiste FIAP przyznany przez Międzynarodową Federację Fotografii Artystycznej (1958);
– Tytuł  Excelence FIAP przyznany przez Międzynarodową Federację Fotografii Artystycznej (1959).