Biogram

Paweł Wysoczański (ur. 22 marca 1980 roku w Głogowie) – reżyser i scenarzysta. Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Kasprowicza w Świdnicy. Ukończył filmoznawstwo na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie oraz reżyserię na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Ekspert Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej. Już jedna z jego pierwszych etiud szkolnych, dokumentalny „Punkt widzenia” (2005), sarkastycznie portretujący wchodzące w życie pokolenie, spotkała się z szerszym zainteresowaniem i została wyróżniona na licznych festiwalach, m.in. we Wrocławiu (Festiwal Kina Amatorskiego i Niezależnego KAN) i Krakowie (Międzynarodowy Festiwal Filmowy „Etiuda & Anima”). Z kolei nakręcony przez Wysoczańskiego już po zakończeniu studiów obraz „Kiedyś będziemy szczęśliwi” (2011), historia nastolatka z Lipin, dzielnicy Świętochłowic, który próbuje przy pomocy telefonu nakręcić własny film, także zdobył wiele nagród na festiwalach w Reykjavíku (Shorts&Docs Festival), Madrycie (Międzynarodowy Festiwal Filmów Dokumentalnych „Documenta Madrid”) czy Kijowie (Festiwal „Docudays UA”).

Szerokim echem odbił się również pierwszy pełnometrażowy film dokumentalny Wysoczańskiego – „Jurek”. Jego bohaterem jest Jerzy Kukuczka, słynny polski himalaista, który zginął w 1989 roku podczas wyprawy na Lhotse, jeden z ośmiotysięczników. Rozmawiając z bliskimi Kukuczki i docierając do archiwalnych materiałów mu poświęconych, reżyser naświetlił historię zwykłego człowieka, który dzięki swojej determinacji zdobył międzynarodową sławę oraz środki na kolejne wyprawy. Powszechnie podkreśla się jednak, że „Jurek” nie stanowi pomnika Kukuczki, ukazuje go bowiem jako postać wielowymiarową, mającą również swoje ciemne strony. Film nie tylko był dystrybuowany w kinach (premierę miał w 2014 roku, a więc w dwadzieścia pięć lat po śmierci himalaisty) i spotkał się z zainteresowaniem publiczności oraz krytyków, lecz także zdobył liczne nagrody na festiwalach w kraju (m.in. Międzynarodowy Festiwal Filmowy „Off Cinema” w Poznaniu) i za granicą (m.in. Danish Adventure Film Festival w Kopenhadze, Kathmandu International Mountain Film Festival czy Międzynarodowy Festiwal Filmów Górskich i Przygody „Hory a Mesto” w Bratysławie).

Wysoczański ma na swoim koncie również takie produkcje, jak zrealizowany dla TVP dokument „Mój tato prezydent” (2011), opowiadający o Mohamedzie Adenie, prezydencie jednego ze stanów w Somalii. Film nie tylko pokazuje kulisy pracy bohatera, lecz także opowiada o jego relacjach z bliskimi, którzy przebywają w Stanach Zjednoczonych.

Choć wiele filmów Wysoczańskiego związanych jest w jakiś sposób z Górnym Śląskiem (a on sam przyznaje się w wywiadach do fascynacji tym regionem), to reżyser regularnie angażuje się w inicjatywy realizowane na Dolnym Śląsku, a zwłaszcza – w Świdnicy, w której się wychował. W 2013 roku był jurorem (obok Tadeusza Sobolewskiego i Jędrzeja Morawieckiego) VI edycji Międzynarodowego Festiwalu Filmów Dokumentalnych w Świdnicy „Okiem Młodych”, a jego filmy pojawiały się w programie imprezy w 2011 („Kiedyś będziemy szczęśliwi”) i 2015 roku („Jurek”). Angażował się także w podejmowane przez lokalnych aktywistów próby uratowania świdnickiego jednosalowego kina Gdynia (którego historia zaczęła się jeszcze w latach dwudziestych), zamkniętego ostatecznie w maju 2012 roku. 

Oprac. Robert Dudziński