Biogram

Józef Antoni Franciszek Elsner (1769-1854) – pochodzący z Grodkowa kompozytor, pedagog i dyrygent. Początkowo  – od 1781 r. – kształcił się we wrocławskiej szkole ojców dominikanów, by następnie podjąć naukę w gimnazjum św. Macieja.

„Tam uczył się gry na skrzypcach, śpiewu i techniki basso continuo, a jednocześnie śpiewał w chórze operowym i grał w teatralnej orkiestrze. W 1782 roku wykonano publicznie z sukcesem jego motet „Ave Maria” (zaginiony)[1]”. Zanim w 1789 r. wyjechał do Wiednia, Elsner zdążył kilka lat wcześniej rozpocząć studia teologiczne oraz medyczne. Od 1792 r. we Lwowie pracował w charakterze kapelmistrza w teatrze niemieckim, tam też poznał Wojciecha Bogusławskiego, z którym kilka lat później wyjechał do Warszawy.

„Aktywnie działał jako pedagog: w Szkole Dramatycznej, w zor­ganizowanej wg jego projektu Szkole Elementarnej Muzyki i Sztuki Dramatycznej, wreszcie w Instytucie Muzyki i Deklamacji, prze­mienionym później na Szkołę Główną Muzyki (tam był m.in. pro­fesorem Chopina). Założył w Warszawie sztycharnię nut i wydał ‘Wybór pięknych dzieł muzycznych i pieśni polskich z przełomu XVIII-XIX w’. W 1839 poszedł na emeryturę, a pięć lat później uległ częściowemu paraliżowi, nadal jednak sporo komponował”[2].

Józefa Elsnera (który język polski posiadł dopiero po 20. roku życia, po ożenku z Polką) uznaje się za jednego z czołowych organizatorów polskiego zawodowego szkolnictwa muzycznego. W latach 30. XIX w. kompozytor przekazał wrocławskiej katedrze 19 rękopisów swoich utworów religijnych.

Twórczość

Obszerne omówienie twórczości Józefa Elsnera można przeczytać pod tym linkiem.