Biogram

Friedrich Bischoff (1896-1976) – ur. w Środzie Śląskiej; do 1933 pseud. Fritz Walther. Pisarz i publicysta. Przyczynił się do upowszechnienia słuchowisk radiowych we Wrocławiu. Po 1933 r. zwolniony z Schlesische Funkstunde AG Breslau, zamieszkał w Berlinie.

„Jego twórczość obejmuje ponad pół wieku intensywnej działalności literackiej. Po ukończeniu szkoły ludowej w rodzinnym mieście podjął naukę w gimnazjum we Wrocławiu. Jeszcze przed rozpoczęciem studiów germanistycznych i filozoficznych na Uniwersytecie Wrocławskim zgłosił się w 1914 r., podobnie jak tysiące młodych ludzi owładniętych fałszywym entuzjazmem, ochotniczo do wojska. W krwawej, bezsensownej bitwie pod Verdun został ciężko ranny i zasypany. Po wojnie próbował w liryce religijnej znaleźć wyjście z europejskiej katastrofy religijnej. Poetycki tom „Gottwanderer” („Wędrowiec boży, 1921) świadczy o artystycznym poszukiwaniu duchowego sedna. W latach 1923-25 był naczelnym dramaturgiem scen wrocławskich, działając również w radiu Schlesische Funkstunde (Śląska godzina radiowa), a w roku 1929 został kierownikiem artystycznym rozgłośni śląskiej. (…)

Owocna działalność Bischoffa została jednak w roku 1933, z chwilą przejęcia władzy przez narodowych socjalistów, gwałtownie przerwana. Jako rzekomy „bolszewik kulturalny” został zwolniony z rozgłośni i trafił na kilka miesięcy do aresztu śledczego na Grauperstrasse. Na podstawie sfingowanych zarzutów oskarżono go o korupcję i marnotrawstwo, w końcu jednak z braku dowodów go uniewinniono. (…) Czas jakiś spędził w Berlinie, następnie w Wilczej Porębie koło Karpacza”[1]