Słowa kluczowe? Nieliche warunki krajobrazowe – punkt widokowy na Bardzkiej Górze dostarcza wspaniałej panoramy miasta i okolic; barokowa bazylika pw. Nawiedzenia  NMP, a w nim filigranowej wielkości figura Matki Boskiej Bardzkiej, prawdopodobnie najstarsza tego typu reprezentacja Bogurodzicy w Polsce; wpisany do rejestru zabytków obręb Starego Miasta z 1300 r.; gotycki kamienny most na Nysie Kłodzkiej; górska kaplica różańcowa.

Powyższy zestaw bardzkich standardów nie dostarczy nam jednak wiedzy o filmowym epizodzie Barda, który związany jest z „Marcowymi migdałami” Radosława Piwowarskiego (1989), czyli „ekranowej historii o grupie licealistów z małego miasteczka, którzy zostali skonfrontowani z brutalną rzeczywistością PRL (…) Okazuje się, że niemające do tej pory znaczenia żydowskie pochodzenie jednego z ich kolegów zaczyna decydować o jego losach – musi on wyjechać z kraju, a cała klasa przekracza próg dorosłości w obliczu niespodziewanych wydarzeń. Większość scen do filmu nakręcono w Bardzie, które odegrało nieistniejącą miejscowość Lublim”[1]. Fotografie z planu zdjęciowego można przejrzeć pod tym linkiem. 

Można napotkać również informacje o tym, że kręcono tu również część scen „Czerwonych Beretów” Pawła Komorowskiego (1962), ale po sprawdzeniu stanu rzeczy okazuje się, że chodzi tu raczej o Kłodzko, nie Bardo. Podobnie krążą rewelacje na temat części scen serialu „Na kłopoty Bednarski”, ale tu z kolei więcej przemawia np. za wrocławską ul. Włodkowica, aczkolwiek sprawa nie jest do końca przesądzona. W każdym razie do tych rewelacji należy podchodzić z rezerwą.

Olga Tokarczuk w jednym z tekstów wywodziła nazwę miasteczka od Tybetańskiej Księgi Umarłych (bardo jako stan pośmiertny, życie po życiu), która miałaby stanowić źródłosłów Barda. Wprawdzie dolnośląska pisarka nie kryła, że to tylko zabieg literacki, ale kto wie – to miejsce kryje w sobie jeszcze niejedną tajemnicę. Pismo czuć nosem. Zagadek ci tu dostatek.