Galeria pod Moną Lisą powstała z inicjatywy Jerzego Ludwińskiego w grudniu 1967 r. w klubie Międzynarodowej Prasy i Książki we Wrocławiu. Wokół niej powstała nieformalna grupa zwolenników sztuki pojęciowej – konceptualizmu, poezji konkretnej, sztuki nieobecnej; wymienić tu można m.in. Zdzisława Jurkiewicza, Jerzego Rosołowicza, Jana Chwałczyka, Zbigniewa Makarewicza czy Wandę Gołkowską. Było to miejsce, w którym to krytycy decydowali o wyborze autorów.

Galeria łączyła działalność wystawienniczą z upowszechnianiem nowych idei. Z założenia miał to być ośrodek – laboratorium; miejsce, które zapewniałoby bezpośredni kontakt artysty, krytyka i widza. Zorganizowano tu 20 wystaw. Każdej towarzyszyła wypowiedź autora i tekst krytyczny, często publikowany na łamach „Odry” oraz otwarta dyskusja, podczas której obecność autora i krytyka i była obowiązkowa. Wśród jednego z najważniejszych wydarzeń, które miały miejsce w Galerii, można wymienić wystawę, początkującego wtedy Jarosława Kozłowskiego czy performance Włodzimierza Borowskiego „Fubki Tarb”.

W 1971 nastąpił czas największego rozkwitu Galerii, w maju tego roku też Ludwiński podjął decyzję o jej zamknięciu. 

Oprac. Anna Kupczyk