Biogram

Max Paul Edward Berg (1870-1947) – urodzony w Szczecinie architekt, który rozpoczął swą karierę we Frankfurcie n. Menem (należał do tamtejszego stowarzyszenia Deutscher Werkbund). To również w tym mieście sprawował nadzór budowlany nad halą widowiskową, a zdobyte wówczas doświadczenia wykorzystał przy swoim najsłynniejszym przedsięwzięciu architektonicznym: wpisanej w 2006 r. na listę obiektów światowego dziedzictwa UNESCO wrocławskiej Hali Stulecia (Jahrhunderthalle). W latach 1909-25 pełnił funkcję radcy budowlanego m. Wrocławia.

O historii budowy Hali Stulecia (wzniesionej w ciągu 14 miesięcy) można przeczytać pod tym linkiem. Berg jako twórca manifestu „Przyszłe budownictwo Wrocławia jako wyraz przyszłej kultury” był również twórcą koncepcji przebudowy centrum Wrocławia (1910-11, 1919-22), która z dzisiejszej perspektywy może wydawać się zdumiewająca. Nad pejzażem miejskim miał w jego wizji dominować drapacze chmur (np. 20-kondygnacyjny drapacz chmur przy Moście Grunwaldzkim w miejscu dzisiejszego Urzędu Wojewódzkiego), ale największe kontrowersje wzbudził projekt budowy 93-metrowego wieżowca na wrocławskim Rynku tuż obok ratusza. „Marzenia Berga o drapaczach chmur spotkały się z silną krytyką. Projekt wieżowca w Rynku zaniepokoił ministra nauki, sztuki i wykształcenia, do tego stopnia że skierował on do prezydenta Prowincji Śląskiej we Wrocławiu pismo, w którym prosił o zajęcie stanowiska wobec koncepcji Berga”[1]. Ostatecznie decyzję o budowie obiektu wstrzymał prezydent Prowincji Śląskiej.

W 1926 r. Max Brzeg przeniósł się do Berlina.

Twórczość

Wrocławskie realizacje Maxa Berga:

Miejski Szpital dla Niemowląt (1909-11);
Hala Stulecia (1910-12);
Domy dla ubogich fundacji J. Gothelfa (1912);
Łaźnia miejska (1914);
Krematorium miejskie (przy współpracy Oskara Kokoschki, 1914-16);
Kaplica cmentarna na Osobowicach (1920-21);
Elektrownie wodne na Odrze (1923-25).