Biogram

Waldemar Krzystek urodził się 23 listopada 1953 w Swobnicy (woj. zachodniopomorskie). Wychował się już jednak na Dolnym Śląsku, w Legnicy, do której jego rodzice przenieśli się wkrótce po narodzinach reżysera. Tam też uczęszczał do I liceum ogólnokształcącego. Edukację kontynuował na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie w 1976 roku ukończył filologię polską oraz na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach i w 1981 uzyskał tam dyplom reżysera.

Krzystek konsekwentnie wraca z kamerą do miasta, w którym się wychował. Po zrealizowaniu w roku 1984 w atelier wrocławskiej Wytwórni Filmów Fabularnych średniego metrażu pt. Powinowactwo dla telewizji, reżyser osadził akcję swojego pełnometrażowego debiutu w Legnicy. W zawieszeniu (1987) przedstawia dzieje pielęgniarki Anny (Krystyna Janda) i byłego oficera AK, Marcela (Jerzy Radziwiłowicz), na którym ciąży wyrok śmierci. Pierwszy kinowy film Krzystka został bardzo dobrze przyjęty i zdobył liczne nagrody (m.in. laur za najlepszy debiut na festiwalu w Gdyni). Widzowie docenili, że choć indywidualne losy bohaterów W zawieszeniu toczą się w cieniu wielkich procesów historycznych, to na ekranie owe zdarzenia nie przysłaniają emocjonalnych rozterek Anny i Marcela.

Emocje i dramaty bohaterów stoją na pierwszym miejscu również w kolejnych „legnickich” filmach Krzystka. Mała Moskwa (2008) opowiada opartą na faktach historię zakazanego romansu pomiędzy żoną radzieckiego pilota wojskowego, Wierą (Swietłana Chodczenkowa), i polskim oficerem, Michałem (Lesław Żurek). Reżyser sięgnął tutaj również do własnych wspomnień, przedstawiając na ekranie miasto swojej młodości i wydarzenia, w których sam brał udział (potajemny chrzest ormiańskiego dziecka został w rzeczywistości przeprowadzony przez rodziców twórcy). Plenerowe zdjęcia kręcono w Legnicy m.in. na Rynku, w Parku Miejskim, na dworcu PKP oraz w opuszczonym budynku byłego radzieckiego szpitala wojskowego przy ul. Złotoryjskiej. Nastrój i historia widocznych na ekranie miejsc mają w Małej Moskwie znaczenie kluczowe. Krzystek często zresztą podkreśla wpływ, jaki wywarł na niego region, w którym wyrósł i mieszka – swój autoreferat habilitacyjny zatytułował Dolny Śląsk źródłem prawdy w mojej twórczości filmowej. Reżyser wspomina w nim m.in., że przedstawia na ekranie ludzi, emocje i zdarzenia, które zna: „a znam, bo je widziałem na własne oczy, w nich uczestniczyłem, albo są żywą tradycją moich najbliższych. Są w swej istocie dolnośląskie, mogły się zdarzyć tylko tu i często też w tym, a nie innym czasie – i to jest źródło mojej prawdy”[1].

Tylko w Legnicy mogła się również rozegrać większość scen z filmu Fotograf (2015). Historia współczesnego moskiewskiego seryjnego mordercy powiązana jest bowiem głęboko z wydarzeniami, do których doszło w latach 70. ubiegłego wieku w legnickim garnizonie. Fotograf nie jest zresztą pierwszym filmem Krzystka, w którym skorzystał z kryminalnego sztafażu – w roku 1995 premierę miała jego Polska śmierć, nakręcona we Wrocławiu, miejscu zamieszkania reżysera. Na ekranie pojawia się między innymi Dworzec Główny, Ossolineum i ulica Szewska – wszystkie plenery sprawiają dość mroczne wrażenie. Pogodniej stolica Dolnego Śląska wypada w Nie ma zmiłuj (2000) oraz 80 milionach (2011). Ten drugi tytuł, historia brawurowej akcji członków dolnośląskiej „Solidarności”, to kolejny film, który „mógł zdarzyć się tylko tu”. Na ekranie pojawia się­ cała galeria sztandarowych wrocławskich plenerów, a kluczowe sceny rozgrywają się na Moście Grunwaldzkim oraz w zajezdni tramwajowej przy ul. Grabiszyńskiej.

Waldemar Krzystek wszystkie swoje dotychczasowe filmy zrealizował przynajmniej częściowo we Wrocławiu. Tutaj również prowadzi zajęcia ze studentami miejscowej filii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, włączając żaków do prac nad swoimi kolejnymi filmami. W roku 2013 otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Dolnego Śląska (Civi Honorario).

Oprac. Dawid Junke

Twórczość

Informacje poświęcone twórczości reżysera można przeczytać pod tym linkiem.