Biogram

Ludwig Burgemeister (1863-1932) – architekt, historyk sztuki, konserwator zabytków Prowincji Śląskiej, krajowy radca budowlany. Od 1895 r. zatrudniony we Wrocławiu w rządowej administracji budowlanej. W swojej działalności konserwatorskiej oraz architektonicznej respektował i propagował założenia idei Heimatschutz, promujące lokalny patriotyzm i perspektywę małych ojczyzn.

Do najważniejszych realizacji, w których budowę zaangażowany był Burgemeister jako architekt, należą budynki wchodzące w skład Wyższej Szkoły Technicznej (Technische Hochschule, dzisiejsza Politechnika Wrocławska): „A gmach główny (obecny A-1), B – Instytut Elektrotechniczny (A-5), C – laboratorium maszynowe (A-4), D – Instytut Chemiczny (A-3), E – Instytut Hutniczy (B-1), F – laboratorium obrabiarek (A-6), G – laboratorium przygotowawcze Instytutu Hutniczego (B-3)”[1].  „Najdłuższy i najważniejszy rozdział kariery zawodowej Ludwiga Burgemeistra trwał od 22 stycznia 1902 r. do 31 marca 1929 r. W tym czasie sprawował on urząd Konserwatora Zabytków Prowincji Śląskiej (od 1919 r. Dolnośląskiej)”[2].

Pośrednią formą wpływu architekta na kształt współczesnych mu realizacji był gmach nieistniejącego dziś Królewskiego Archiwum Państwowego (1907, proj. Georga Thüra i Hansa Treuenfelsa), gdzie zgodnie z sugestiami Burgemeistra w elewację obiektu wkomponowano renesansowy portal z rozebranej kamienicy Pod Złotą Koroną (Rynek 29).

Twórczość

Wybrane publikacje:

„Die Jesuitenkunst in Breslau” (1901, dostępne pod tym linkiem);
„Das Breslauer Rathaus” (1913, dostępne pod tym linkiem),
„Das Bürgerhaus in Schlesien” (1921, dostępne pod tym linkiem),
„Der Orgelbau in Schlesien” (1925),
„Die Kunstdenkmäler der Stadt Breslau” (3 tomy, 1930 r-1934, wraz z Güntherem Grundmannem, dostępne pod tym linkiem).