Biogram

Jacek Burzyński (1931-1966) – architekt. Był autorem projektu architektonicznego wrocławskiego Trzonolinowca (zwanego potocznie „wisielcem” ze względu na zastosowaną przy budowie technologię podwieszania stropów, a także „kurnikiem” czy „domem na kurzej stopie”), eksperymentalnego budynku mieszkalnego przy ul. Kościuszki we Wrocławiu. Nad koncepcją tego obiektu pracował z konstruktorem Andrzejem Skorupą.

„Gdy w 1967 roku zakończono budowę wieżowiec okrzyknięto wydarzeniem. Zachwycała jego smukła lekka bryła, którą podkreślał wolny, niezabudowany parter. Pierwsze piętro wisiało kilka metrów nad ziemią, a kolejne wystrzeliwały na imponującą wówczas wysokość 41 metrów. Na 12 piętrach powstało 40 mieszkań, z widnymi kuchniami, dużym pokojami oraz naszpikowane nowinkami technicznym, w tym ogrzewaniem podłogowym”[1].

Jacek Burzyński nie doczekał zrealizowania swojego unikalnego projektu – zmarł tragicznie na rok przed oddaniem obiektu do użytku. Trzonolinowiec otrzymał tytuł Domu Roku 1967. W wieżowcu mieszkali artyści i aktorzy, m.in. Krzysztof Globisz, Cezary Harasimowicz czy Bogusław Linda.  Ze względu na pojawiające się uciążliwości związane z wadami konstrukcyjnymi i szybką eksploatacją obiektu po kilku latach podjęto decyzję o wprowadzeniu szeregu zmian, którego zmieniły pierwotny zamysł projektantów.

„Na czas przebudowy mieszkańców wysiedlono, a wszystko to dlatego, że podczas silnego wiatru wieżowiec się kołysał, a ściany działowe pękały[2]”. Trzonolinowiec od początku wzbudzał kontrowersje, ale po 50 latach pozostał jedną z wizytówek wrocławskiego modernizmu.