Przepis

Brzuch cały w dzwonach; przyłapana

we śnie; ręką nie sięgnie dalej

niż do końca palców.

Zdążyć wyzwolić gesty, zanim

milczenie weźmie je

w posiadnie

- żeby się wyraz w martwe nie osunął

  słowo, językiem otwórz kontur,

  dogrzeb się do mowy

Smutno

                 A.

Obudzona w piecu: szarpie się, bredzi,

naturalnie. Strona południowa i ostatnie

piętro, zapach terpentyny; utrwalona

we śnie

Blisko ręki szklanka kryształowa,

rżnięta: twarz się obraca dziwnie

( czasem znów na miejscu )

Obroty

Rtęć pod powiekami; ciało rozedrgane,

zaczerpnięte z wód: tak śnią ofiary

dziwnej zdrady;

sen jest ciemny jak syrop z tojadu,

głowa zamienia się w kamień:

jest zaklęta

(budzi się,

  żeby znów się zapadać)

Przekład

Wyrwany z obrazu; obudzony w księdze;

nauczony szyfrów zapominasz mowy;

pozostajesz sm w próżni

swego przebudzenia:

nie jesteś potrzebny

( jesteś wolny)

Pełnia

Miejsce serca jest wszędzie: kiedy jest

jak popiół i wypełnić nim można

wszystkie formy;

dotykając rzeczy, badając puls

w nie przelany, domyślam się siły

pocisku, z którego pochodzi

ten śmiertelny odłamek.

Pauza

Klaskanie pod mostem;

zawirowania różne, ciekawe;

brawurowy lot mew i błyski

srebrnych rybek wyrywanych z wody.

Przypadkowo kaleczę bosą stopę o szkło

i patrzę, jak dusza wystawia na zewnątrz

długi, cienki palec.

Ikonografia

Wszystkie blizny, noszone w kieszeniach

jak rekwizyty, nakładane

na twarze podczas pozowania,

twardnieją powoli i ostatecznie

pozostają tam: jak odłamki

skały w wiecznie żywym

i nieczułym ciele.

Przedświt

(Gekon na ścianie łazienki

  nie jest żadnym buddą!); a jednak

od niego zaczyna się wymazywanie

obrazu, który z nas wyrasta, przerasta nas

i rozprasza się z każdą uwiecznianą minutą,

i pozostawia nas wreszcie jak pęknięte

skorupy w swym głębokim i nieważkim

centrum.

Spokój

Kot nakrywa łapką śnieżynki

jak atomowe guziki;

czekając na katastrofę

zwykłym lękiem można się pięknie zdziwić.

Władza i czas

Pętla złego czasu rozluźnia się

odrobinę za późno i ona

z przetrąconym karkiem nie może już liczyć

na żaden lepszy czas;

w ten sposób nareszcie panuje nad czasem

i pojmuje, jakim ciężarem jest

władza.

Poczucie

W tęczówce ma słońce, ma kolec

w rogówce.

Gdy patrzy na cokolwiek,

czy ona coś czuje? I czy ją boli,

gdy ktoś czuje wraz z nią?

Teraz to ją razi, czy porazi potem?

Czy się jeszcze zdarzy,

że odzyska pozór?

(czy się o tym dowie, później

  postanowi)

Klara Nowakowska