Z tomu Poprawki do snów

IF

Peleton wchłonął śmiałka.

Śniło mu się powstanie, uciekał

niebieskim sedanem.

Zmyślni Anglicy gardzą masłem w kubkach.

By go uratować, wrzucili przez szybkę

biały kalosz.

Myśli o sobie; mówi – szczelne szamba.

Myśli o sobie; mówi – szczelne szamba,

czerwone dno,

wyciekł z wody.

Staccato

Oto fasada i posążki w klapkach.

Oto noski. Oto obieg murków.

Oto dźwięki, które rozrzuciły pieszych.

Oto perkozy w łopatach roweru.

Podobnie się drą.

Chcą czegoś od niego, czy tylko się ćwiczą?

Przeszedł do legendy, niczym tiara.

Puszcza kiepską farbę, która barwi trawę.

Kręci się szybciej i ma – jak każdy z nas,

twarze wolu i orła,

Cassavetesa i lwa.

Popol Vuh

Ława, usiadła na niej, poparzyła ją,

Winne były zwierzęta i duże, i małe,

kojot, tapir, szlachar, zaskroniec i gągół.

Winna była świstunka, kukła w kształcie kraba.

Dochodzący konkubent o żeliwnej twarzy.

Użyją ogniska, by jej zadać śmierć.

Winny był pancernik, poprzerzedzał stawy,

wesz, bo nie doniosła w brzuchu wiadomości.

Winne odparzenia i robaczki w zębach.

Także komornicy, którzy palą domy,

i pieniądze i wskrzeszają nielubiane wdowy.

Winne są nasmarowane ziemią ptaki.

Winne zwietrzałe piwo i złodzieje włosów,

winne jest konsylium i mężczyźni z rodu,

mrówki, które zabrały paznokcie i wodę.

Przyjdzie taki moment – zamieni się w orła,

potem w jaguara. Na starym szlafroku

namaluje trutnie, szerszenie i osy.

Mniejsze zło

665

Przed wyborami

Mały kamyk, ba, mały kijek. Neutrino

ujeżdżające fundamenty. I do mnie należy:

wybór błędu, wybór paralaksy,

wybór koloru na frontach,

wybór zaślepek i kształtek,

wybór niedokładnie kwadratowych państw.

Z zimna

Choćby namiastki miasteczek, które widziałeś,
wszystkie w nich niepotrzebne wizyty, kaszel,
którym goniłeś dziewczynki, zmęczony,
znękany wiatrem w oczy i drogą pod wiatr.

Choćbyś był Joycem perkusji i Habermasem basu,
sekcją, która połączy, która wprawi w ruch
wszystkie trybiki ostatniego zdania,
po którym, jak nigdy wcześniej, zaschną twoje usta -